“Η Παπλωματού” της Μαριάννας Τόλη Από 1η Οκτωβρίου Στο Θέατρο Αριστοτέλειον

ΠΑΠΛΩΜΑΤΟΥ- ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ Δ.ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ

“Η Παπλωματού” της Μαριάννας Τόλη Από 1η Οκτωβρίου Στο Θέατρο ΑριστοτέλειονΠΑΠΛΩΜΑΤΟΥ

Μια πραγματικά εξαιρετική παιδική παράσταση, όχι μόνο για τους μικρούς θεατρόφιλους μα για όλη την οικογένεια, την Παπλωματού, σε διασκευή και σκηνοθεσία Μαριάννας Τόλη προτείνει για αυτή τη θεατρική σεζόν το Θέατρο Αριστοτέλειο. Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα και ταυτόχρονα ιδιαίτερα τρυφερή ιστορία ενός κοριτσιού, το οποίο, ενώ γεννιέται από την «καλή» πλευρά του τοίχου, μέσα στο κάστρο, δηλαδή σε μια πόλη με πλούτη και ανέσεις, όπου η ζωή κυλά αργά, ανέμελα και εύκολα και είναι γεμάτη μόνο με χαμόγελα, χαρά και παιχνίδι, αποφασίζει, παραβαίνοντας τον μοναδικό κανόνα της πόλης και των γερόντων-δικαστών, να βγει έξω από τα τείχη μόνη ώστε να δει με τα δικά της μάτια το θηρίο που –υποτίθεται- παραμονεύει εκεί και απειλεί τους κατοίκους του κάστρου. Ωστόσο, η πραγματικότητα που αντιμετωπίζει εκεί έξω δεν είναι αυτή που περίμενε, ούτε αυτή που είχαν περιγράψει με γλαφυρό τρόπο οι γέροντες του κάστρου. Η αλήθεια είναι πως θηρίο τρομερό δεν υπάρχει. Τουλάχιστον θηρίο με την έννοια του ζώου που παραμονεύει να κατασπαράξει τους κατοίκους του κάστρου. Το θηρίο που οι γέροντες δεν ήθελαν το κορίτσι να δει ήταν η φτώχια. Η δυστυχία των ανθρώπων που δεν έχουν τίποτα, που πεινούν και δεν έχουν να φάνε, που διψούν αλλά δεν έχουν να πιούν, που κρυώνουν αλλά δεν έχουν κάτι για να σκεπαστούν και να προφυλαχτούν απ’ το κρύο. Το κορίτσι, μάρτυρας και γνώστης πια αυτής της πικρής σκληρής αλήθειας, σαστισμένο αρχικά τρομάζει. Μα μετά καταλαβαίνει πως δεν κινδυνεύει καθόλου από «τα θηρία», καθώς αυτοί οι άνθρωποι, οι τόσο φτωχοί, οι τόσο στερημένοι, οι τόσο ανήμποροι απέναντι στα στοιχεία της φύσης, έχουν καλή καρδιά και βοηθούν ο ένας τον άλλον. Αγαπούν ο ένας τον άλλον, σέβονται ο ένας τον άλλον. Και για αυτό δεν είναι δυστυχισμένοι. Μπορεί να πεινούν, μα η αγάπη του ενός για τον άλλον τους δίνει ζωή, δύναμη, κουράγιο και χαρά. «Τόσα πράγματα δε μας είπαν οι γέροντες, τόσα μυστικά έκρυψαν από μας…» το κορίτσι επιστρέφει στο κάστρο αποφασισμένο να βοηθήσει με κάποιον τρόπο. Με όποιον τρόπο μπορεί. Και βρίσκει έναν. Φεύγει απ’ το κάστρο κι αρχίζει να ράβει, να ράβει παπλώματα και να τα προσφέρει στους φτωχούς για να μην κρυώνουν. Ράβει, ράβει, ράβει… και προσφέρει. Και οι άνθρωποι δεν κρυώνουν πια. Κι η παπλωματού δε σταματά, συνεχίζει. Κι η φήμη της ως η καλύτερη παπλωματού φτάνει και στα αφτιά ενός πλούσιου, αλλά πολύ πλούσιου βασιλιά, ο οποίος αποφασίζει πως το μόνο που του λείπει είναι ένα από τα παπλώματα της κοπέλας και επίμονα της ζητά ένα. Η Παπλωματού αρνείται. Τα παπλώματά της προορίζονται μόνο για τους φτωχούς… εκτός κι αν… Εκτός κι αν ο βασιλιάς προσφέρει όλα τα δώρα που έχει λάβει σε όλη του τη ζωή σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Τότε και μόνο τότε θα του χαρίσει το πολυπόθητο πάπλωμα. Θα καταφέρει ο βασιλιάς να αποκτήσει αυτό που επιθυμεί περισσότερο απ’ όλα η καρδιά του; Η συνέχεια επί σκηνής…

[wp_ad_camp_1]

Εξαιρετική η σκηνοθετική προσέγγιση της Μαριάννας Τόλη, αλλά και οι διασκευές των τραγουδιών τις οποίες επιμελήθηκε η ίδια. Τα μηνύματα του έργου φωτίζονται με μοναδικό τρόπο τόσο από τον έμμετρο (στίχοι τραγουδιών) όσο κι από τον πεζό λόγο. Καλοσύνη, φροντίδα, αγάπη για τον συνάνθρωπο, γενναιοδωρία, προσφορά, ανιδιοτέλεια. Στο κέντρο όλων ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος που προσφέρει, αλλά και ο άνθρωπος που έχει ανάγκη. Ο άνθρωπος που νιώθει τον πόνο του συνανθρώπου και προσπαθεί να κάνει κάτι γι’ αυτό, αλλά κι ο άνθρωπος που προσφέρει από το υστέρημά του. Η Παπλωματού είναι ένα έργο μεγάλης ευαισθησίας που δε θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Ενδιαφέρον το σκηνικό με τα πολλά επίπεδα και τις σκάλες, σταθερές και κινητές, ενώ ο πολυμελής θίασος είναι με μια λέξη καταπληκτικός. Οι ηθοποιοί δεν ερμηνεύουν μόνο, αλλά χορεύουν και τραγουδούν. Σχεδόν όλοι σε όλη τη διάρκεια της παράστασης βρίσκονται στη σκηνή. Θερμά συγχαρητήρια στην Παπλωματού, την υπέρ-ταλαντούχα πρωταγωνίστρια Λητώ Αμπατζή που τραγουδά, παίζει και χορεύει υπέροχα, αλλά και στον βασιλιά Σωκράτη Μαϊδώνη. Ιδιαίτερα καλοί επίσης η Νόνικα Μαλκουτζή και ο Αρσένιος Γαβριηλίδης που με τις μελωδικές φωνές τους μάγεψαν το κοινό, αλλά και ο Στρατής Ανούδης, ο οποίος στο ρόλο του δικαστή κυριολεκτικά έκλεψε την παράσταση.

Μια παράσταση διεθνών προδιαγραφών που κανένα παιδί δεν πρέπει να χάσει.

Δελίνα Βασιλειάδη

[wp_ad_camp_1]