Πολύ ενδιαφέρον και το φετινό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου Αιώνα που συμπληρώνει 14 χρόνια παρουσίας στην πολιτιστική ζωή της πόλης. Στην ενότητα «Ελληνικό Πανόραμα» συμμετέχουν, κατόπιν επιλογής, ελληνικά ντοκιμαντέρ πρόσφατης παραγωγής, τα οποία είτε προβάλλονται σε πρεμιέρα είτε έχουν ήδη προβληθεί σε άλλες διοργανώσεις είτε έχουν διανεμηθεί εμπορικά.
Στο «155 SOLD» του Γιώργου Παντελεάκη καταγράφονται τα γεγονότα που έλαβαν χώρα γύρω από την Πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα στις 28 και 29 Ιουνίου 2011 κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας για το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα από το Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Ο «25ος μεσημβρινός» της Χρύσας Τζελέπη και της Τάνιας Χατζηγεωργίου μας μεταφέρει στην Ίμβρο και καταγράφει τις ζωές των ανθρώπων που συνεχίζουν να ονειρεύονται μια πατρίδα που τους τη στέρησαν.
Το «Ανάμεσα» του Γεώργιου Σαλαμπάνη περιγράφει την ιστορία τριών παιδιών, πολιτικών προσφύγων από την Τασκένδη, ενώ στα «Παιδιά των ταραχών» του Χρίστου Γεωργίου βλέπουμε τις ζωές , τις ελπίδες και τα όνειρα παιδιών που έζησαν από κοντά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, καθώς πορεύονται προς ένα αβέβαιο μέλλον μέσα σε μια εποχή κρίσης.
Στα «Οικολογικά Ημερολόγια – Σιγή Ιχθύων» του Χάρη Ραφτογιάννη τίθεται το ζήτημα μιας πιο οικολογικής προσέγγισης στην αλιεία για να μην βουλιάξει εντελώς το επάγγελμα, ενώ στο «Κρέας, ο πόλεμος των πιρουνιών» του Γιάννη Μισουρίδη μέσα από μια σειρά συνεντεύξεων από ανθρώπους του χώρου, τίθεται τελικά το ερώτημα αν δικαιούμαστε να επιβιώνουμε, καταβροχθίζοντας ζώα.
Το πολύ ενδιαφέρον «Έβρος, η άλλη όχθη» εστιάζει στις συναλλαγές και τις διαδικασίες μεταξύ διακινητών και μεταναστών στην ομώνυμη περιοχή, καθώς επίσης ερευνά την παράνομη διακίνηση/ εμπόριο ανθρώπων, μέσω συνεντεύξεων όλων των εμπλεκόμενων πλευρών. Στο «Νουρ – Φως υπάρχει παντού» του Νίκου Σούλη παρακολουθούμε την ζωή ενός αγοριού 8 ετών που ήρθε πρόσφυγας στην Ελλάδα από το Αφγανιστάν, ενώ στην «Αντίπερα όχθη» της Μορτέζα Τζαφαρί γινόμαστε μάρτυρες της τραγικής ιστορίας μιας οικογένειας από το Ιράν που προσπάθησε μέσω Έβρου να μπει στην Ελλάδα.
Ο «Παγωμένος χρόνος» του Ηλία Ιωσηφίδη ασχολείται με μια από τις σκοτεινότερες σελίδες της ελληνικής ιστορίας, το Κυπριακό, ενώ «Τα κορίτσια της βροχής» της Αλίντας Δημητρίου αναφέρονται στις γυναίκες που κακοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της Χούντας.
Στο «Εγώ είμαι ένας άλλος, από τη θεραπεία (18 ΑΝΩ) στην κοινωνική ένταξη» του Γιώργου Χρ. Ζέρβα συναντάμε περιπτώσεις ανθρώπων που ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα απεξάρτησης και είναι κάποια χρόνια καθαροί, ενώ στο «The Outcasts» του Γιώργου Γεωργόπουλου καταγράφεται η ιστορία χιλίων γυναικών στη Γκάνα, που ζουν εξόριστες σε καταυλισμούς κατηγορούμενες για μαγεία.
Πώς και γιατί οι αρχαίες ελληνικές λέξεις , τα αρχαία ελληνικά νοήματα και η αρχαία ελληνική φιλοσοφία καθορίζουν ακόμα και σήμερα, μετά από 2.500 χρόνια, τη ζωή μας; Αυτά κι άλλα ερωτήματα τίθενται κι απαντιούνται στο «Αρχαίον Όστρακον» του Νίκου Αλευρά, ενώ οι «Μικροπόλεις» είναι μια σειρά ντοκιμαντέρ με θέμα την Αθήνα και θα παρακολουθήσουμε την «Εκάλη: το τείχος» του Γιάννη Γαϊτανίδη, το «Ολυμπιακό χωριό: ο φράχτης» της Περσεφόνης Μήλιου και το «Παλαιό Φάληρο: το παράθυρο» του Θωμά Κιάου.
Στο «Λόγο των αποκλεισμένων» του Γιώργου Κεραμιδιώτη, ο αναπληρωτής καθηγητής Ψυχολογίας του ΑΠΘ Κώστας Μπαϊρακτάρης προσπαθεί να κάνει μια διαφορετική παράδοση μαθήματος, δίνοντας το λόγο σε κρατούμενους των φυλακών Διαβατών, ανάπηρους, πρώην τοξικομανείς και μετανάστες, ενώ οι φοιτητές δημιουργούν ομάδες αλληλεγγύης προς αυτούς τους ανθρώπους.
Στο «Πάρε τα δώρα» του Λευτέρη Ξανθόπουλου παρακολουθούμε τη συνάντησα της Κικής Δημουλά με τον ομότεχνό της Τίτο Πατρίκιο, ενώ τα «Ανοιχτά μικρόφωνα» του Νίκου Σκαρέντζου ασχολούνται με τους χιπ χοπ μουσικούς της Ελλάδας.
Στο «Η επιστροφή του Ε.Χ.Γονατά» η Εύη Στεφανή αποτυπώνει τον ιδιότυπο κόσμο του διηγηματογράφου, ποιητή και μεταφραστή Ε.Χ. Γονατά, καθώς επίσης την αγάπη του για τη φύση, την εμμονή του με το θάνατο και την πεποίθησή του για τη ματαιότητα των πραγμάτων.
Τελειώνοντας, αναφέρουμε το «Directing Hell» του Χρήστου Χουλιάρα, ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του σκηνοθέτη και συγγραφέα Νίκου Νικολαϊδη, που σίγουρα αξίζει την προσοχή σας.
Τα υπόλοιπα ντοκιμαντέρ του Ελληνικού Πανοράματος είναι τα εξής:
«Αμπελόκηποι» της Ομάδας Ντοκιμαντέρ του Δήμου Αθηναίων 2011
«Χριστίνα» του Χάρη Ξυδιά
«Τουρκοκρητικοί στην Αλικαρνασσό» του Κώστα Νταντινάκη
«Μέγαρο Εξαρχοπούλου» του Χρήστου Καλλίτση
«Ελλάδα, είμαι σε δύσκολη θέση» του Σεραφείμ Ντούσια
«Greektown, New England» του Νίκου Πανουτσόπουλου
«Ελένη και Χαούμ» του Ευγένιου Ιωάννου
«Ο κήπος του βασιλιά» της Φοίβης Φρονίστα
«Μαρτυρίες ξεσηκωμού» του Μανώλη Δημελλά
«Κλέφτης εικόνων» του Πάνου Α.Θωμαϊδη
«Σάκης Παπαδημητρίου – η αναπνοή του Αυτοσχεδιαστή» του Σπύρου Τσιφτσή
«Σκαλωσιά» του Ευριπίδη Λασκαρίδη
«Καπνίζουν παρελθόν» του Στέφανου Κακαβούλη
«Επιζώντες» της Μαρίας Γιαννούλη
«Τανγκό-Χασάπικο, ο χορός του λιμανιού» της Κωνσταντίνας Μπούσμπουρα και της Χούλια Μ.Χέιμαν
«To be or not to be Bagyeli» του Νίκου Θωμόπουλου
«Αύριο θα ήταν μια άλλη μέρα» του Στέφανου Μονδέλου
«Toxic Crisis» του Όμηρου Ευαγγελινού
«Περιμένοντας τη Ρόζα» του Νίκου Θεοδοσίου
«Περιμένοντας τους βαρβάρους» του Κώστα Σταματόπουλου
Ορέστης Μανασής