Σκηνοθεσία: Μισέλ Χαζαναβίσιους
Παίζουν: Ζαν Ντιζαρντέν, Μπερενίς Μπεζό, Τζον Γκούντμαν, Τζέιμς Κρόμγουελ, Πενέλοπε Αν Μίλερ, Μάλκολμ ΜακΝτάουελ
Διάρκεια: 100’
Αξιολόγηση: ****
Κυριακή απόγευμα, πείθω τον ημίτρελο κολλητό μου να πάμε στο «The Αrtist», χωρίς να του πω πολλά πολλά για το φιλμ. Μπαίνοντας στην αίθουσα, του αποκαλύπτω πως η ταινία που θα δούμε είναι γαλλικής παραγωγής, ασπρόμαυρη και βωβή. Με κοίταξε με το παρανοϊκό του βλέμμα, νομίζοντας πως του κάνω πλάκα. Δύο ώρες αργότερα μου είπε μόνο μια λέξη: ευχαριστώ.
Ευχαριστώ πρέπει να πούμε όλοι εμείς στο σκηνοθέτη Μισέλ Χαζαναβίσιους, που είχε τα κότσια, σε καιρούς που το μέγεθος μετράει, να υμνήσει την αξία της απλότητας και τη μαγεία των πρώτων ημερών της 7ης Τέχνης. Μέσα από μια ιστορία ανόδου και πτώσης, όπου ο πρωταγωνιστής μας Τζορτζ Βάλεντιν (πιο πολύ φέρνει στο Ντάγκλας Φέρμπανκς παρά στο Ροδόλφο Βαλεντίνο) μεγάλο αστέρι του βωβού κινηματογράφου, αρνείται να συμβιβαστεί με τις εξελίξεις και την έλευση του ήχου, με αποτέλεσμα η καριέρα του να καταρρεύσει, σε αντίθεση με αυτήν της Πέπι Μίλερ, που από απλή κομπάρσα μετατρέπεται στο πιο λαμπρό αστέρι.
Ναι, το στόρι φαίνεται απλοϊκό, μοιάζει λίγο με παλιό ελληνικό κινηματογράφο, όπου στους πρωταγωνιστικούς ρόλους θα είχαμε τον Παπαμιχαήλ και την Βουγιουκλάκη, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι αυτό που έχει τόση σημασία, όσο τα αγνά συναισθήματα, που σου βγάζουν οι ειλικρινείς ερμηνείες όλων των συντελεστών, η εξαιρετική μουσική που εναρμονίζει απόλυτα με το οπτικό αποτέλεσμα (σίγουρα θα βραβευθεί από την Ακαδημία) και η σκηνοθετική πινελιά του Χαζαναβίσιους. Δεν ξέρω αν το «The Αrtist» πάρει το Όσκαρ καλύτερης ταινίας, σίγουρα πάντως είναι η ταινία της χρονιάς: ένα βωβό φιλμ, που σε αφήνει χωρίς λόγια. Να την δείτε.
Ορέστης Μανάσης
Το THE ARTIST του Μισέλ Χαζαναβίσιους έχει καλυφθεί και παλαιότερα στο προηγούμενο τεύχος.