(THE GIRL WITH THE DRAGON TATTOO)
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Φίντσερ
Παίζουν: Ντάνιελ Κρεγκ, Ρούνι Μάρα, Κρίστοφερ Πλάμερ, Στέλαν Σκάρσγκααρντ, Στίβεν Μπέρκοφ, Ρόμπιν Ράιτ, Τζοέλι Ρίτσαρντσον, Γκόραν Βίσνιτς, Τζούλιαν Σαντς
Διάρκεια: 158′
Αξιολόγηση: *****
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως λίγοι θα μπορούσαν να βρίσκονται στα παπούτσια του Στίβεν Ζέιλιαν.
Η διασκευή ενός μυθιστορήματος είναι δύσκολη – η διασκευή ενός εκτενούς και επιπλέον επιτυχημένου μυθιστορήματος σε συνέχειες είναι σχεδόν ακατόρθωτη. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι διάλογοι είναι συχνά διεκπεραιωτικοί και υποβολιμαίες σκηνές οδηγούν σε πλεόνασμα. Συνήθως, το κοινό δυσφορεί. Όμως, ο Στίβεν Ζέιλιαν πετυχαίνει το ακατόρθωτο. Η διασκευή του μπορεί να μην είναι συνεπής προς το πρώτο μυθιστόρημα της τριλογίας, ωστόσο κινείται αυστηρά ανάμεσα στις όχθες της ιστορίας συνολικά. Για εκείνον, η ιστορία είναι μία και ο διαμελισμός της δεν αφορά παρά τις πρακτικότητες της παραγωγής. Την κατοπτεύει, λοιπόν, σαν σώμα και κόβει με το νυστέρι του όπου εκείνος κρίνει σκόπιμο. Σκηνές από τη δεύτερη συνέχεια της σειράς προσαρμόζονται στη ροή της πρώτης και μικρές αδιόρατες προσθήκες δίνουν ευκαιρίες στους χαρακτήρες να ξεδιπλώσουν την πολυπλοκότητά τους. Ο Ζέιλιαν δεν μπορεί παρά να είναι ιδιοφυής.
Το μυθιστόρημα του Στιγκ Λάρσον είναι θαυμάσιο – το σενάριο του Ζέιλιαν είναι καταιγιστικό. Τι συμβαίνει, λοιπόν, όταν μία τέτοια ιστορία συναντάει ένα σκηνοθέτη – φετίχ; Το «Κορίτσι με το τατουάζ». Αυτό συμβαίνει. Αν μετρούσε κανείς την αδρεναλίνη του κοινού, θα έπαιρνε ένα διάγραμμα με μορφολογία Βραχωδών Ορέων. Ο Ντέιβιντ Φίντσερ μεταχειρίζεται στυγνά την ανθρώπινη ευπείθεια στα παραμύθια προς όφελος του κοινού. Του κοινού που στο πίσω μέρος του εγκεφάλου του σκευωρεί: πώς θα καταφέρω να τον απαγάγω και να τον κάνω να με υιοθετήσει;
Όταν γυρίσεις σπίτι σου δεν θα έχεις άλλη επιλογή από το να διαβάσεις τα βιβλία. Κι αν τα βιβλιοπωλεία είναι κλειστά θα πρέπει να τα διαρρήξεις…
Ρωμανός Σκλαβενίτης