Το τρίδυμο Ευαγγελάτος – Καραμουρατίδης – Μποφίλιου (με αλφαβητική, αλλά και «δημιουργική», σειρά) κατάφεραν μέσα σε μία πενταετία όσα άλλοι καλλιτέχνες της εναλλακτικής ελληνικής μουσικής σκηνής πασχίζουν χρόνια: να μας είναι απαραίτητοι.
Αιτία; Οι εύστοχοι και ανεπιτήδευτοι στίχοι του Γεράσιμου; Οι ταιριαστές μελωδικές συνθέσεις και ενορχηστρώσεις του Θέμη; Η εξαιρετική φωνή –αλλά και η theatrale σκηνική παρουσία- της Νατάσσας; Ίσως όλα αυτά μαζί, σε συνδυασμό όμως και με την ανάγκη πολλών ανθρώπων τής γενιάς μας να βρουν λέξεις να κρεμαστούν και ήχους να μουρμουρίσουν, μακριά τόσο από τα λαϊκοπόπ όσο και από τα ψευδεπίγραφα έντεχνα μαύρα ακούσματα. Όχι πως από τα τραγούδια των παιδιών λείπει η μελαγχολία. Τουναντίον! Απλά, η απόγνωση, ο θρήνος και η κατάθλιψη ηχούν πιο ομαλά – νοσταλγικά από τη φωνή της Μποφίλιου. Εξάλλου, αυτό που κάποιοι αρνητικά τής καταλογίζουν συνίσταται σε έναν από τους βασικούς λόγους που την έκαναν αγαπητή στο ευρύ κοινό: στην όχι απλά παραστατική, μα κάποτε πομπώδη και ηδυπαθή, ερμηνεία των τραγουδιών. «Το πρόβλημά μου η υπερβολή μου» τραγουδάει η ίδια στο Εν Λευκώ. Και ίσως έχει δίκιο…
Για όλες τις Κυριακές και τις Δευτέρες του Νοεμβρίου, η Νατάσσα (παρέα όπως πάντα με τους προαναφερθέντες «γνωστούς – αγνώστους») θα βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, και συγκεκριμένα στο Γαία Live, προκειμένου να μας παρουσιάσει τραγούδια από το πρώτο άλμπουμ Εκατό μικρές ανάσες έως και τα περσινά Εισιτήρια διπλά, να διασκευάσει αγαπημένες επιτυχίες άλλων τραγουδιστών και να μας προετοιμάσει -εντέλει- για τη νέα της δισκογραφική δουλειά. Η ορχήστρα αποτελείται από τον Θέμη Καραμουρατίδη στο πιάνο και την ενορχήστρωση, το Φοίβο Κουντουράκη στα τύμπανα, τον Άρη Ζέρβα στο τσέλο, τον Σωτήρη Καστάνη στις κιθάρες, το Γιώργο Μπουλντή στο μπάσο και τον Παναγιώτη Ράππη στα πνευστά, ενώ ο Γιάννης Παξεβάνης επιμελείται του ήχου.
Βάγια Πολυζωΐδου