(αναδημοσίευση – ολόκληρη η κριτική υπάρχει στο www.mftm.gr)
(TOWER HEIST)
Σκηνοθεσία: Μπρετ Ράτνερ
Παίζουν: Μπεν Στίλερ, Έντι Μίλερ, Κέισι Άφλεκ, Μάθιου Μπρόντερικ, Άλαν Άλντα, Τία Λεόνι, Μάικλ Πένια
Διάρκεια: 104’
Αξιολόγηση: **
Η ταινία είναι heist από τον τίτλο της ακόμα και κωμωδία από την αφίσα της, οπότε το τηλεοπτικό μελόδραμα με το οποίο ξεκινάει, συμπιέζει και όλο το κέφι της υπόθεσης, οι πιο διασκεδαστικές σκηνές της διάρκειας είναι αναμενόμενα αυτές όπου μπαίνει επιτέλους ο Έντι Μέρφι για τα καλά στο πλάνο, και προετοιμάζεται για το μεγάλο εκδικητικό-ρομπενικό κόλπο μια ομάδα για κλάματα, αλλά αυτές οι σκηνές κρατάνε όσο και η διαδρομή στην τουαλέτα για να διορθώσεις το μέικ απ απ’ όσα προηγήθηκαν. Με ένα ολόκληρο τόξο ουσιαστικά κατεστραμμένο και με ένα σενάριο που είχε ξεκινήσει πριν καμιά πενταετία σα χαβαλέδικος ρεβανσισμός ολόκληρης ομάδας μαύρων κωμικών κατά του Ντόναλντ Τραμπ, η ταινία ποτέ δε συνέρχεται, αντίθετα η άτσαλη ισορροπία στερεοτύπων, λευκού και δακρύβρεχτου με μαύρο και υστερικό, πρέπει να χωρέσει και τη δράση σε κάνα (αφηγηματικό) τόξο και έτσι κυριολεκτικά ισορροπεί στο κενό, κάτι πολλά μέτρα πάνω από το έδαφος, χωρίς ασφάλειες. Στην ιστορία, η ομάδα τα καταφέρνει τελικά στις περιπέτειές της στην κορυφή ενός από τα κτίρια του Τραμπ, όπως θα περίμενες, αλλά ακόμα και για τα χαμηλά μέτρα του Ράτνερ, το «Tower Heist» σκάει γενικά στο πεζοδρόμιο και θέλει μάζεμα με το κουταλάκι. Για την ιστορία, ο Ράτνερ όντως έριξε ένα μάζεμα, αλλά εκ των υστέρων, στο μοντάζ, έτσι μπορεί να το πάθεις κι αυτό, να βγεις από την αίθουσα και να έχεις μια αίσθηση ότι κάτι έχασες.
Βαγγέλης Καπαρτζιάνης