Αναδημοσίευση – ολόκληρη η κριτική υπάρχει στο www.mftm.gr
(THE VOW)
Σκηνοθεσία: Μάικλ Σούκσι
Παίζουν: Τσάνινγκ Τέιτουμ, Ρέιτσελ ΜακΆνταμς, Σκοτ Σπίντμαν, Τζέσικα Λανγκ, Σαμ Νιλ
Διάρκεια: 104′
Αξιολόγηση: *
Μετά από αυτοκινητιστικό, η γυναίκα του χάνει απ’ τη μνήμη της όλα όσα έχουν περάσει μαζί, κι έτσι πρέπει να την κερδίσει από την αρχή… Η πραγματική ιστορία του Κιμ και της Κρίκετ Κάρπεντερ, ενός παντρεμένου ζευγαριού που δοκίμασε τις αντοχές του όταν η σύζυγος επέστρεψε από κώμα έχοντας αφήσει πίσω της κάθε ανάμνηση του άντρα της κι έχοντας φέρει μαζί της ένα σωρό νευρολογικά και ψυχολογικά κουσούρια που έθεταν εν αμφιβόλλω τις κινητικές και τις νοητικές της λειτουργίες, αμπαλάρεται με δραματουργικές συμβάσεις και καθαρίζεται από τα δυσάρεστα στο μάτι ψυχοσωματικά συμπαρομαρτούντα, για να τυλιχτεί με αγιοβαλεντίνικο κορδελάκι που αν δεν προλάβαινες τα credits στην αρχή του, θα μπορούσες εύκολα να το περάσεις για το νέο πόνημα του Νίκολας Σπαρκς.
Η ταινία απευθύνεται αποκλειστικά στις κυρίες, πράγμα που δεν χρειάζεσαι κανέναν να σου πει για να το καταλάβεις, γι’ αυτήν την πανηγυρική τελετή όχι αναγνώρισης του μεγαλείου της δύναμης της αγάπης, βέβαια, αλλά της επιβεβαίωσης της υπεροχής της γκόμενας που προβάλει τον εαυτό της απάνω στα λαγουδίσια ματάκια της πρωταγωνίστριας. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη επιβεβαίωση, βεβαίως, απ’ το να έχεις ζήσει την ανεξάρτητη, αυτοδημιούργητη και δυναμική ζωή της νεαρής φοιτήτριας νομικής, που παρατάει το σίγουρο μέλλον που της έχει στρώσει το αρπακτικό – πατέρας της για να γίνει χορτοφάγος καλλιτέχνις, αφήνει την οικογένειά της να ζει στη διαφήμιση του Tommy Hilfiger για να πιάσει μια τρύπα στο κέντρο της πόλης ψάχνοντας το δημιουργικό παλμό της, φτύνει τον γιάπη μνηστήρα της με τα γυαλιστερά του κοστούμια ψάχνοντας τον πρίγκιπα με το τρυφερό χαμόγελο και τη ζεστή καρδιά κάτω απ’ τα ηλίθια πουκάμισα, τον παντρεύεται σε πείσμα ολόκληρου του σύμπαντός της που αποκηρύσσει κάθε της επιλογή με βλέμμα χαμηλωμένο στην απόγνωση, κι όταν όλα αυτά τα χάνει κι έχει την ευκαιρία ν’ αρχίσει τη ζωή της ακριβώς απ’ την αρχή, κάνει ακριβώς τις ίδιες επιλογές, βλέποντας ενστικτωδώς ότι σωστά τις είχε κάνει.
Όπως θα ‘λεγε κι ο Χάρρυ Κλυνν δηλαδή, κι αν ποτέ τα άλλαζε, πάλι Φουντούνια θα ‘παιρνε να ‘ούμε.
Ιωσήφ Πρωιμάκης