Η ΠΕΤΡΑ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ / (THE PATIENCE STONE)
Σκηνοθεσία: Ατίκ Ραχίμι
Παίζουν: Γκολσίφτε Φαραχανί, Χαμίντ Τζαβαντάν, Μασί Μροβάτ
Διάρκεια: 102′
ΑΠΟΛΛΩΝ
Και που να πεις τον πόνο σου και ποιος θα σε ακούσει. Κι έτσι, κατά την περσική μυθολογία, τα λες σε μια πέτρα, εξομολογείσαι βάσανα και καημούς, μέχρι που κάποτε «εκρήγνυται» αυτή και συ λυτρώνεσαι. Κάπου στο εμπόλεμο Αφγανιστάν μια γυναίκα φροντίζει τον – ευρισκόμενο σε κώμα – άνδρα της. Επιτέλους, είναι η ώρα να μιλήσει κι αυτή, σαν γυναίκα, σαν άνθρωπος, σαν στερημένη και καταπιεσμένη ψυχή. Είναι η ώρα της εξομολόγησης πρώτα στον ίδιο της τον εαυτό, μετά στον άνδρα της και τέλος στην «πέτρα», έναν ιδιότυπο εξομολογητή. Θα ξεστομίσει ανομολόγητα μυστικά, κρυμμένες επιθυμίες, δυσβάσταχτα βάσανα, θα θέσει ερωτήματα για τον πόλεμο, τον έρωτα, την υποκρισία, την ανελευθερία της γυναίκας – ανθρώπου, για το νόημα της ζωής. Παράξενη ταινία, ιδιότυπη φόρμα, ένας συνεχής μονόλογος με εμβόλιμες εικόνες από την αφόρητη καθημερινότητα με το φόβο, τη συνεχή βία του πολέμου. Η εξομολόγηση μιας γυναίκας χωρίς προσδοκίες, με πενιχρή την ελπίδα για καλύτερη ζωή, που επιζητεί τη ζωτικής σημασίας ελάφρυνση από αυτά που βαραίνουν την ψυχή της, με έναν αναστεναγμό, που ίσως να είναι η αρχή της λύτρωσης. Ο σκηνοθέτης και συγγραφέας του ομώνυμου μπεστ σέλερ μυθιστορήματος Ατίκ Ραχίμι βρήκε τον τρόπο να μεταφράσει σε κινηματογραφικές εικόνες το γραπτό δικό του λόγο κρατώντας το θεατή αιχμάλωτο της οθόνης μέχρι και τους τίτλους τέλους. Ο λόγος είναι χειμαρρώδης μα και οι εικόνες αμείλικτες. Όπως αυτής του ιδιότυπου ψευδο-βιασμού, όπου κάτω από το σαρίκι και τη μαντήλα φανερώνεται ένας έφηβος τρομαγμένος ο οποίος θέλει, όπως κάθε πλάσμα, την ερωτική συνεύρεση. Ή εκείνη όπου η γυναίκα από την κεκτημένη ταχύτητα της συνήθειας, ζητά την άδεια από τον ευρισκόμενο σε κώμα άνδρα της, σε «ρόλο πτώματος ή πέτρας», για να βγει έξω από το σπίτι. Ο κινηματογράφος της απλότητας, γοητευτικός όσο ποτέ.
Αξιολόγηση: **** (4)
Γιάννης Ν. Γκακίδης