Lumiere Brother
Twenty One
(Inner Ear, 2013)
Ο Απρίλιος είναι περίεργος μήνας -και μεταβατικός κυρίως. Έχει εξαφανιστεί οριστικά για τους επόμενους μήνες η ανάγκη για το χοντρό παλτό και τις μπότες σου, αλλά ευτυχώς δεν έχει έρθει ακόμα ο εκτυφλωτικός ήλιος και η αποπνικτική ζέστη του καλοκαιριού. Είναι αυτό το ευλογημένο χρονικό διάστημα που η φύση αναγεννάται -και μαζί της και η διάθεσή σου. Αυτός είναι ο καιρός που πρέπει να ακούσεις δουλειές σαν το Twenty One του Lumiere Brother, κατά κόσμον Θανάση-Serpentine-Χριστοδούλου.
Τα κομμάτια του Twenty One γράφηκαν μέσα σε ένα δεκαήμερο σε μορφή σπιτικού demo, κάτι που προσδίδει μια φρεσκάδα και μιαν αμεσότητα σε όλο τον δίσκο. Ο ίδιος χαρακτηρίζει τη μουσική του ως “melodramatic popular song”-και πρόκειται για την ιδανική περιγραφή της indie, πιανιστικής ποπ του. Δεν ξέρω αν αυτός ήταν ο στόχος του δημιουργού, πάντως το Twenty One φαντάζει ως το ιδανικό soundtrack μιας βόλτας με το αυτοκίνητο, με τον άνεμο να σου ανακατεύει τα μαλλιά και με τον ήλιο να αντανακλάται στα γυαλιά ηλίου σου.
Κι αν ακόμα δεν κατάλαβες τι εννοώ με τη παραπάνω περιγραφή, άκου απλά τη φυσαρμόνικα στο Compass, τις παιδικές φωνούλες στο Home, τις κιθάρες του You and your golden clock, τα ταξιδιάρικα πλήκτρα στο Somewhere in Berlin, το πέταγμα των ήχων στο A sign on your back. Κάπου εδώ η Αμελί Πουλέν παίζει κρυφτούλι με τον Νινό Κενκαμπουά στο Παρίσι και λίγο παραδίπλα ο Τζέσι και η Σελίν αποκτούν ένα ποίημα με τη λέξη «μιλκσέικ» στο κανάλι του Δούναβη. Χαμογέλα, ήρθε η άνοιξη!
Μαριάννα Βασιλείου