NO
Σκηνοθεσία: Πάμπλο Λαραϊν
Παίζουν: Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Αλφρέντο Κάστρο, Αντόνια Ζέγκερς
Διάρκεια: 118′
ΦΑΡΓΚΑΝΗ (6η εβδομάδα)
1988, Χιλή. Όταν ο Πινοσέτ ανακοινώνει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την παραμονή του στην προεδρία της χώρας, η αντιπολίτευση έχει 27 μέρες για να πείσει την κοινή γνώμη να ψηφίσει «No». Αναθέτει την καμπάνια της σε έναν νεαρό μαρκετίστα, ο οποίος επενδύει στην ελπίδα και την «ευτυχία που έρχεται».
Η ταινία δεν προσφέρει ανατροπές, μιας και η ιστορία μας επιτρέπει να γνωρίζουμε ποια από τις δύο πλευρές υπήρξε νικηφόρα, αλλά δίνει τη δυνατότητα να ζήσουμε με μια ευρύτερη έννοια το εκεί και τότε ως εδώ και τώρα. Είναι μια ιδανική ψευδαίσθηση, όπως τονίζει και ο ίδιος ο σκηνοθέτης της. Με τα αληθινά προεκλογικά σποτ να αποτελούν τον κορμό της ιστορικής αφήγησης, το υποψήφιο για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας «Νο» είναι μία αριστοτεχνικά δουλεμένη προσπάθεια που μπορεί να διαβαστεί βιωματικά σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο.
Στα μέρη μας, προσγειώθηκε την κατάλληλη περίοδο. Από την πρεμιέρα της στο 53ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης μέχρι και τις εβδομάδες προβολής της στις σκοτεινές αίθουσες της πόλης, η ταινία συχνάζει εδώ γύρω για να ποτίσει (ξανά) με ελπίδα τις μαραμένες καθημερινότητες. «Θυμάμαι το φόβο σαν μια μόνιμη μεταλλική γεύση στο στόμα» είχε γράψει η Ιζαμπέλ Αλιέντε, ανιψιά του δολοφονημένου προέδρου της Χιλής, Σαλβαδόρ Αλιέντε, για το στρατιωτικό καθεστώς στη χώρα της στο βιβλίο «Η ονειρεμένη πατρίδα μου». Η απάντηση σε τέτοια συναισθήματα είναι το «Νο». Και ως κινηματογραφική εμπειρία και ως στάση ζωής.
Αξιολόγηση: **** (4)
Κική Μουστακίδου