Αδελφοί,
Όντας σε κατάσταση υψίστης ψυχοσωματικής ευφορίας μετά τις αθλοπαιδιές εις οδούς και την αποσύνθεση του εξωνημένου θιάσου σκιών που είναι εν εξελίξει ενόσω γράφονται αυτές οι γραμμές (βράδυ Κυριακής), μια μικρά -πλην σημαντική- είδηση με βρήκε εις το «δόξα πατρί» (και υιώ). Ιδού: «Σε ποινή φυλάκισης πέντε μηνών με αναστολή ενός έτους, καταδίκασε το Αυτόφωρο Μονομελές Πλημμελειοδικείο τη δημοτική υπάλληλο που πέταξε αλεύρι στους επισήμους, κατά τη λιτανεία της εικόνας της Παναγίας ανήμερα της Υπαπαντής»! Υπάρχει όμως και συνέχεια: «Στο πλευρό της κατηγορουμένης προσέτρεξαν να συμπαρασταθούν συνάδελφοί της. Μετά την εκφώνηση της απόφασης από τη δικαστή, η οποία αναγνώρισε στην κατηγορουμένη το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου, άτομα από το ακροατήριο φώναζαν ότι την επόμενη φορά θα είναι εκατό οι κατηγορούμενοι»!
Αφανιζόμεθα αδελφοί (για να θυμίσω έναν αγαπημένο στίχο του Ανέστη Ευαγγέλου, που «στον μεγάλο κόσμο τον αδιάφορο, ποιος τον θυμάται τώρα πια…»). Καταλύεται η έννομος τάξις, τα χρηστά και άχρηστα ήθη και τα εύθυμα έθιμα της ευλογημένης υμών πατρίδος! Διότι άλλο να κανελώνεις το ρυζόγαλο (συχνά αποτελεί και κάρτα εισόδου εις ύπατα αξιώματα) και άλλο να αλευρώνεις τον εθνοπατέρα. Διαρρηγνύω τα ιμάτιά μου βλέποντας να διαρρηγνύεται η συνοχή της πατρίδος. Αφήστε δε το άλλο: Δεν αποτελεί έγκλημα η κατασπατάληση των αλεύρων, με την τιμή των εις τα ύψη και με φιλανθρώπους δημάρχους (σαν το καμίνι στην Αθήνα) να το αναζητούν δια να το διαθέσουν εις αναξιοπαθούντας συνανθρώπους μας; Δυστυχώς, κάποιοι αναρχοκομμουνιστοσυμμορίται –ως η ανωτέρω δράστις- που παρεισέφρησαν εις την τοπικήν αυτοδιοίκηση, δεν την αφήνουν να παραμείνει εαυτοδιοίκηση, αλλά τολμούν να υψώνουν το ποταπό ηθικό ανάστημά των και να αμαυρώνουν (καίτοι επρόκειτο περί παλλεύκου αλεύρου) την θερμοκοιτίδα της δημοκρατίας.
Της παπαδημοκρατίας δια την ακρίβεια…
Θοδωρής Μπακάλης