Ο Φρανσουά Οζόν με την ταινία αυτή επιστρέφει στις πολύ καλές δημιουργικές στιγμές του. Με τις αποχρώσεις του άσπρου, του μαύρου και του γκρίζου συνθέτει δεξιοτεχνικά το κλίμα της μεταπολεμικής περιόδου, αφήνοντας το χρώμα να εισχωρεί ευκαιριακά και για λίγα μόνο λεπτά, όσο διαρκεί η ανάμνηση ή η ελπίδα της χαράς. Μοιράζοντας την ταινία του χωροταξικά ανάμεσα σε Γαλλία και Γερμανία, χρησιμοποιεί ισόβαθμα τη γερμανική και τη γαλλική γλώσσα, προκειμένου να προσδώσει αξιοπιστία στην επικοινωνία των ηρώων.Η γερμανίδα ηθοποιός Paula Beer, γνωστή στους σινεφίλ από τη συμμετοχή της στο γουέστερν «Τhe Dark Valley (Das finstere Tal)» δένει εξαιρετικά με τον γάλλο Pierre Niney, ο οποίος μετά τη βιογραφία του «Yves Saint Laurent» και το θρίλερ «Un homme ideal (Ο συγγραφέας)» εξελίσσεται σε ηθοποιό αξιώσεων.
Οι Ernst Stötzner και Marie Gruber πείθουν με τη μαεστρία της ερμηνείας τους στο ρόλο των γονιών του νεκρού στρατιώτη. Δίπλα τους και όλο το υπόλοιπο καστ γερμανών και γάλλων ηθοποιών προσεκτικά διαλεγμένο.
Παρόλο που η ταινία κινείται σε αργούς ρυθμούς, εντούτοις δεν κουράζει, καθώς η ίδια η ιστορία στο χρονικό πλαίσιο που αναφέρεται επικαλείται την μερική στασιμότητα. Με τον τρόπο αυτό αποτυπώνονται στη μνήμη μας καλύτερα οι αντιδράσεις των ηρώων, κάπου ανάμεσα στο δισταγμό της επόμενης κίνησης και την αμαρτία της αντιδραστικής σκέψης. Από μόνη της η ταινία αποτελεί αντιπολεμικό ύμνο και μία κραυγή συγχώρεσης κόντρα στα στερεότυπα μίσους και ρατσισμού που οι συνέπειες του πολέμου επιφέρουν. Επιπλέον, τρεμοπαίζει το δίλημμα της απόκρυψης της αλήθειας, με το τεκμηριωμένο επιχείρημα της ψυχικής ηρεμίας των ηρώων.
Όσο πλησιάζει το τέλος, η ίδια η σκιά του πολέμου εξαφανίζεται και εξυψώνεται το μεγαλείο της αγάπης και του θάρρους προσέγγισης της ακόμη και όταν οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν. Το απρόοπτο φινάλε γίνεται ηχηρή κραυγή ελπίδας με αφορμή έναν πίνακα του Édouard Manet, κλείνοντας μας το μάτι στην ανάγκη για ζωή εντός και εκτός του κάδρου μίας ελαιογραφίας.
Ευτυχία Χ. Κοκκίνη
Frantz
Δράμα γαλλογερμανικής παραγωγής 2016
Σκηνοθεσία: François Ozon
Σενάριο: François Ozon, Philippe Piazzo
Πρωταγωνιστούν: Pierre Niney, Paula Beer, Ernst Stötzner, Marie Gruber κ.α.
Υπόθεση: To 1919 σε μία επαρχιακή γερμανική πόλη ένας νεαρός γάλλος αφήνει λουλούδια στον τάφο ενός γερμανού στρατιώτη. Η μνηστή, καθώς και οι γονείς του νεκρού τον προσεγγίζουν, προκειμένου να μάθουν ποιος είναι και ποια η σχέση του με το νεκρό στρατιώτη. Σύντομα, αυτή η οικειότητα αρχίζει να ξυπνά ένστικτα πρωτόγνωρα και πολυσύνθετα σε μία κοινωνία δοκιμασμένη από τα μίση που ο ίδιος ο πόλεμος στο πέρασμα του καλλιέργησε.