Είναι άδικο να συμβαίνουν τέτοια κοσμοϊστορικά γεγονότα, να δικαιώνονται όσοι ήταν μπροστά από την εποχή τους, αλλά να μη μπορούν να συμμετάσχουν στη γενική χαρά. Όσοι είστε πάνω από τα 35 έχετε μπροστά σας την εικόνα του πρεσβυτέρου των πρωθυπουργών Καραμανλήδων να εγκαταλείπει για καναδυό μέρες τη δύσκολή και εθνοσωτήριο αποστολή του για να ξενοιάσει. Πώς; Παίζοντας με τα… μπαλάκια του στα υπέροχα γρασίδια ακριβών ξενοδοχείων εν Ελλάδι ή αλλού!
Το γκολφ, γιατί περί αυτού πρόκειται, λατρεύτηκε από τον γέρο της… Νέας Δημοκρατίας, αλλά και από επιφανείς αστέρες που βαρέθηκαν κατά καιρούς τα αγωνίσματά τους (από τον Τζόρνταν ως τον… Ομπάμα, για να το δούμε και υπερατλαντικά) και δικαιώνεται πια ολοκληρωτικά. Εντάσσεται από το 2016 στους Ολυμπιακούς Αγώνες (όπως και το ωραιότατο από άποψη “άγριας ομορφιάς” ράγκμπι). Καθόλου άσχημη κίνηση για να μαζευτούν φράγκα, σύμφωνα με το νέο Ολυμπιακό ιδεώδες, μια που το χρήμα κινεί τα νήματα…
Αν, όμως, την ώρα που σε τρία χρόνια οι ακτές της Βραζιλίας θα κατακλύζονται από καλογυμνασμένα κορμιά αθλητριών, αθλητών και… συνοδών/παρατρεχαμένων/θεατών, το ότι άλλοι κύριοι θα κουνάνε ρυθμικά τα μπαστούνια τους (όχι στο σκοπό του Ίαν Ντιούρι, πάντως), δεν είναι από μόνο του κακό. Ούτε μας βρίσκει τόσο αντίθετους η ιδέα ένταξης και του καράτε στην Ολυμπιάδα του 2020, που δεν γνωρίζουμε ακόμα πού θα διεξαχθεί. Μας φαίνεται, όμως, σουρεαλιστική εφεύρεση το να συμπεριληφθούν, όπως ακούγεται, το σκουός, το γουέικμπορντ (ΠΟΙΟ;) και η αναρρίχηση, με την παράλληλη κατάργηση της… πάλης!
Ναι, οι φωστήρες που διοικούν τη ΔΟΕ, οι “αθάνατοι” ηγέτες του παγκόσμιου αθλητισμού, έκριναν πως δεν χωρά στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων ένα από τα λίγα αθλήματα που πραγματικά εκφράζουν το αρχαιοελληνικό πνεύμα. Είναι, είπαν, μη τηλεοπτικό και δεν έχει τόσους σπόνσορες. Στην αρχή ψέλλισαν και κάτι περί αυξημένης ντόπας, αλλά αυτό το “μάζεψαν” στα γρήγορα, μια που τα κρούσματα σε άλλα αθλήματα είναι υπερπολλαπλάσια…
Αν σταθούμε στα καθαρά αθλητικά δεδομένα, ποια είναι η ανάγκη να βλέπουμε στους Ολυμπιακούς ποδόσφαιρο -β’ διαλογής- ή μπάσκετ ή τέννις, αθλήματα που αγαπά ο πολύς κόσμος και έχουν τις δικές τους μεγάλες διοργανώσεις (Παγκόσμιες, Πανευρωπαϊκές, Γουίμπλεντον, Ρολάν Γκαρός…); Τα μάτια μας καρφώνονται, αντίθετα, πολύ αραιά σε αθλήματα όπως η πάλη, που περιμένουν με αγωνία αυτή την επαφή με το ευρύ κοινό. Είναι πραγματικά λίαν φαιδρό να αποκλείεται η πάλη, αλλά μήπως σηματοδοτεί κάτι; Μήπως στο μέλλον δεν επιτρέπεται γενικότερα να παλεύει κανείς, παρά μόνο αν πρόκειται για προκάτ περιπτώσεις τύπου wrestling; Τίποτα δεν αποκλείεται αυτόματα, κάθε πράξη έχει το συμβολισμό της…
Δημοσθένης Ξιφιλίνος
Υ.Γ. Τι να γράψει κανείς πλέον για την εικονική πραγματικότητα που μας προσφέρουν τα κανάλια και οι κυβερνώντες; Καταντά κουραστικό για τον ίδιο τον γράφοντα το να αναλώνεται σε διαρκείς επαναλήψεις. Περιμένουμε σαν μάννα εξ ουρανού καμιά αθλητική εκδήλωση για να ξελαμπικάρουμε, να ξεχάσουμε τα σοβαρά και να καταπιαστούμε με πιο ελαφρά. Να τσιγκλίσουμε τους συμπολίτες, να κοντράρουμε τους ισχυρούς έστω μέσα σε τέσσερις γραμμές, να αλλάξουμε παραστάσεις. Ας στηρίξουμε εκείνους που μας βοηθούν να πετύχουμε αυτή την απελευθέρωση από τα δεσμά της στενοχώριας. Ναι, είναι και η κατάργηση της πάλης μείζον ζήτημα, γιατί από αντίστοιχα μικρά ξεκινούν συχνά τα πειράματα των κατεχόντων τις εξουσίες. Μικρά αθλήματα ή μικρές χώρες…
Υ.Γ. 2. Επειδή τα πολλά λόγια δεν αρκούν, ήρθε η στιγμή ακόμα κι εμείς, οι “ερασιτέχνες”, που δεν έχουμε κανένα μεγαλοεκδότη πάνω από το κεφάλι μας όταν γράφουμε τα πιστεύω μας στο “φιλμ νουάρ”, να συμπαρασταθούμε στη γενική (και δημοσιογραφική) απεργία της περασμένης εβδομάδας. Δεν μας βρήκατε στα συνήθη στέκια, γιατί αποφασίσαμε με μια φωνή να διαμαρτυρηθούμε κι εμείς με τον τρόπο αυτόν για το οικονομικό χάλι στο οποίο μας φέρνουν. Ελπίζουμε να σας… λείψαμε, αλλά και είστε σύμφωνοι με τη στάση μας!