ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Μιλήστε μας για σας.
ΒΑΓΙΑ ΔΑΝΙΗΛΙΔΟΥ: Τι να πω δηλαδή ρε Δελίνα; Χχαχαχ… Σουρεάλ. Άνθρωπος, γένους θηλυκού, μπρουνέτ, 1.65, βάρος δε λέω ούτε κ ηλικία. Σκηνοθέτης, σεναριογράφος λάτρης του Γκοντάρ και του Τρυφώ. Α επίσης μου αρέσει πολύ το ριζότο και προσπαθώ να φτιάξω το τέλειο ριζότο Μιλανέζε. Μάταια. Τον τελευταίο καιρό παρουσιάζω το σύνδρομο των στόχων και διαβάζω βιβλία αυτοβελτίωσης τύπου «Ξυπνήστε το γίγαντα μέσα σας» κτλ… Περπατάω πολύ… Κάνω και λίγο γιόγκα, λέμε τώρα. Να μην ξεχάσω , γιατί είναι και πολύ σημαντικό εξάλλου, τρώω πολλές σαλάτες με αβοκάντο, σπανάκι, αυγό και μήλο . Μου αρέσει ο Όσκαρ Ουάιλντ, ο Μπαλζάκ, ο Βίκτωρ Ουγκώ και οι αδελφές Μπροντέ. Και η Γουλφ. Μην το ξεχάσω και αυτό. Επίσης μου αρέσει πολύ η British pop, ο Φοίβος Δεληβοριάς, o Moby και η Lana Del Ray. Αυτά. Υποτίθεται.
Δ.Β.: Μιλήστε μας για την ταινία που ετοιμάζετε αυτή την περίοδο.
Β.Δ.: Ναι, η «Εμιλία» (εσύ ξέρεις πιο καλά από μένα την «Εμιλία» θέλω να πιστεύω)… Είναι ένα «υπαρξιακό ντράμεντι» , πες αστικό δράμα για να ξεμπερδεύεις, είναι ένα μεγάλο βάσανο, εδώ γυρίστηκε, Θεσσαλονίκη, δεν έχει όμως ακριβώς “τοπικότητα”, αλλά και αν έχει την ξεχνάμε τρόπον τινά. Υπάρχει «τριγλωσσία», έχει έντονες αναφορές στο Γαλλικό και Ιταλικό σινεμά της δεκαετίας του ‘60 και έχει ως βασική θεματική την κρίση του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού με υποθεματική, αν μπορώ να το πω έτσι και να μην ακουστεί βαρύγδουπο ή out of the blue, τη μετανάστευση των νέων. Είναι κάτι που επανέρχεται από την προηγούμενη δουλειά μας το Free Camping και μας έχει στοιχειώσει κατά κάποιον τρόπο. Είναι η πρώτη μεγάλου μήκους σε σενάριο και σκηνοθεσία δική μου και του Κωνσταντίνου Τοπάλη-τις περισσότερες ταινίες αν όχι όλες τις κάνουμε μαζί με τον Κωνσταντίνο φυσικά. Πρωταγωνιστούν η υποφαινόμενη Δελίνα Βασιλειάδη, ο Ορέστης Τζιόβας και ο Σταύρος Παρχαρίδης. Τελεί υπό την Αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς και περιμένουμε επιδότηση από έναν ακόμα κρατικό φορέα. Τραβάω και κουπί παραγωγού σε αυτή δυστυχώς ή ευτυχώς. Ελπίζω να τα καταφέρω όπως πρέπει.
Δ.Β.: Είστε ιδρυτικό μέλος της 24plus1. Μιλήστε μας για αυτό.
Β.Δ.: Ωχ, κάτσε να κάνω copy paste από σάιτ. H 24plus1 εστιάζει στο χώρο του κινηματογράφου, του βίντεο, της εκπαίδευσης και του πολιτισμού γενικότερα δίνοντας έμφαση στην εναλλακτική ματιά, τη δημιουργικότητα και τη φαντασία. Το έργο της περιλαμβάνει ταινίες μυθοπλασίας μικρού και μεγάλου μήκους, ντοκιμαντέρ, τηλεοπτικές σειρές, εταιρικά και μουσικά βίντεο. Αναπτύσσει και εφαρμόζει εκπαιδευτικά προγράμματα για τον κινηματογράφο και τη δημιουργική γραφή σεναρίου σε σχολεία, φορείς και οργανισμούς και παρέχει εξ’ αποστάσεως επιμορφωτικά σεμινάρια (Διαδικτυακό Εργαστήρι Γραφής & Εικόνας e-EDGE). Η 24plus1 παρουσιάζει στο ενεργητικό της σημαντικό αριθμό ταινιών και έχει συμμετάσχει σε πολλά φεστιβάλ της Ελλάδας και του εξωτερικού (67ο Φεστιβάλ Καννών, 11η Μπιενάλε Μεσογείου, Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Νέας Υόρκης, Ρώμης, Μπαρτσελόνας, Σικάγου, Παρισιού κ.α.), κερδίζοντας βραβεία και διακρίσεις…. Πρωτοδημιουργήθηκε ανεπίσημα ως ομάδα το 2004.
Δ.Β.: Τόσα χρόνια στον χώρο του κινηματογράφου έχετε κερδίσει αρκετά βραβεία (παρά το νεαρό της ηλικίας σας). Πόσο δύσκολος είναι αυτός ο χώρος τελικά; Τι σας έχουν διδάξει οι εμπειρίες σας;
Β.Δ.: Πολύ, έχει όμως μεγάλο ενδιαφέρον και σου δίνει τη δυνατότητα να εναλλάσσεσαι σε ρόλους. Γίνεσαι λίγο πολυεργαλείο, ταξιδεύεις, αλλάζεις τόπους κατοικίας και δοκιμάζεσαι ποικιλοτρόπως. Αν το αντέχεις μένεις, αν όχι, φεύγεις… Να έχω επιμονή, πείσμα, να πιστεύω στον εαυτό μου και να κάνω δυνατές συμμαχίες σίγουρα. Επίσης… η μεροληψία δεν βοηθάει ιδιαίτερα θα έλεγα…
Δ.Β.: Ποια ήταν η συνεργασία που σας άφησε τις ομορφότερες αναμνήσεις;
Β.Δ.: Δεν ξέρω. Μάλλον όταν έκανα τη μικρού μήκους μου με την Ηρώ. Ήταν οχτώ χρονών, οι γονείς της ήταν υπέροχοι άνθρωποι (Ντανιέλα και Φαίδων Χατζηαντωνίου), δέσαμε αρκετά. Έχω πολύ καιρό να τους δω. Νομίζω ότι η Ηρώ μετοίκησε στην Αυστρία…
Δ.Β.: Υπάρχει κάτι για το οποίο μετανιώνετε;
Β.Δ.: Δεν ξέρω. Που να ξέρω; Μάλλον το γεγονός ότι δεν ξεκίνησα να ασχολούμαι με θέματα πιο «παραγωγικά» από νωρίς… Αν εννοείς μόνο τα επαγγελματικά μου; )
Δ.Β.: Αγαπημένη ταινία. Αγαπημένος σκηνοθέτης.
Β.Δ.: 400 blows. François Truffaut.
Δ.Β.: Μιλήστε μας για το εργαστήρι e-edge. Το αγαπώ πολύ, είναι κάτι πολύ ξεχωριστό, είναι το πρώτο που έγινε στην Ελλάδα, δίνει κατά τη γνώμη μου πολλές δυνατότητες σε όσους αποφασίσουν να ασχοληθούν μεθοδικά… αλλά πρέπει να αφιερώσουν ΧΡΟΝΟ σε αυτό. Εργαστήρι επιμορφωτικό είναι, για γραφή &εικόνα, στο διαδίκτυο είναι μόνο, ιντερνετικό εξ’ ολοκλήρου. Ξεκίνησε όταν ήμασταν ανάμεσα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λονδίνο. Να μπείτε να δείτε λεπτομέρειες στο σάιτ! www.e-edge.gr.
Δ.Β.: Η φιλοσοφία σας με λίγα λόγια.
Β.Δ.: Nothing ventured nothing gained, φιλοσοφάρα, λέμε τώρα… Αλλά νομίζω ότι ισχύει.
Δ.Β.: Αυτή την περίοδο κάνετε και διδακτορικό. Πότε προλαβαίνετε;
Β.Δ.: Δεν προλαβαίνω ιδιαίτερα και να μην τα λέμε και πολύ αυτά γιατί θα στραβώσει ο καθηγητής μου… Το έχω η αλήθεια είναι αμελήσει λίγο, θα φορτσάρω μόλις ξεμπερδέψω με την παραγωγή-προαγωγή της Εμιλίας.
Δ.Β.: Γράφετε, σκηνοθετείτε, σπουδάζετε, είστε και παραγωγός… Πού βρίσκεται η καρδιά σας;
Β.Δ.: Αμάν… δεν έχω καρδιά αυτό τον καιρό, έχω γίνει stiff! Στο γράψιμο νομίζω. Και δεν είμαι παραγωγός.
Δ.Β.: Μελλοντικά σχέδια και όνειρα.
Β.Δ.: Μόλις τελειώσει η Εμιλία θα σου πω. Ευχαριστώ πολύ. Merci. Thank u! Grazie.
Δ.Β.: Κι εγώ ευχαριστώ!
Δελίνα Βασιλειάδη